Miskraam

Waar ik zo ontzettend bang voor was is gebeurd. De zesde IUI is geëindigd in een miskraam.

Ondertussen zijn we al een paar weken verder en het is pas nu dat ik de volledige ravage kan overzien. Het doet pijn, het snijdt tot in het diepste van mijn wezen. Toen ik het nieuws pas hoorde was ik toch weer óóó zo voorbeeldig sterk.
Ik ging er het positieve van inzien .... Ik ging me eraan optrekken dat het deze keer dan toch gelukt was.... Ik ging niet de dieperik ingaan en te veel treuren want dat heeft toch geen zin ... Het is eigenlijk tragi-komisch. Al mijn goede voornemens verdwenen als sneeuw voor de zon. Het deed verdomme pijn en die pijn moest weg. Pas een week later heb ik gehuild van frustratie, van ellende over de oneerlijkheid van dit leven en van teleurstelling.

Ik was even een engeltje op een roze wolk maar toen werd ik er bruut terug afgeworpen. Met de beide voetjes op de grond, noemen ze dat.

Ik zal dit ook wel weer te boven komen. Morgen gaan ik weeral werken met een glimlach op het gezicht, de pijn verstopt achter mijn ogen. Vreemd, dat mensen dat zelf niet eens opmerken...

Zwanger?

Deze morgen ben ik naar het ziekenhuis geweest voor de bloedtest. Het beloofde een zenuwslopende dag te worden. Elk uur heb ik zien voorbijtikken tot op het moment dat we de gyn mochten opbellen. En toen was het zover...
Eindelijk, dachten we samen, nu weten we weer of we ons verdriet kunnen verwerken of dat er een kindje op komst zou zijn. Over wishful thinking gesproken...

Het verdict luidde als volgt: HCG-waarde is 22. U bent wel zwanger maar het is zo pril dat we pas uitsluitsel kunnen geven na 1 week. Het kan nog alle kanten op. Het kan duiden op een miskraam maar dat hoeft niet het geval te zijn...

Ik voel me nu echt wel heel vreemd. Ergens wel blij dat "zwanger worden" wel lukt maar langs de andere kant ben ik bang voor een miskraam. Weet je dat ik er echt naar uitkijk om me misselijk te voelen, zware benen te hebben en moe te zijn? Ik wil al die kwaaltjes en wel nu meteen ;-).

En bij deze zijn de wachtweken nog niet achter de rug. Deze donderdag mag ik een nieuwe bloedtest doen en dan weten we weer meer.

Waarom deze blog?

Na verschillende behandelingen voel ik echt de behoefte om mijn verhaal te delen. Al de emoties, de spanning, de angst, het verlangen, de hoop en de wanhoop... het moet ergens een uitweg vinden.

Ik krijg het gevoel dat de mensen in mijn omgeving "het verhaal" ondertussen al wel kennen. Om dan op het volgende feestje wéér beginnen te praten over IUI en IVF... De vorige keer dat ik dat deed kreeg ik na mijn betoog een fotoboek met vakantiefoto's onder mijn neus geschoven.
Niet erg, zou je denken, ware het niet dat het boek volstond met foto's van het familiegeluk van een pril nieuw gezinnetje. Inclusief foto's van papa met baby, baby in de zee, lachende baby op het gras, baby met mama en ga zo maar door.

Soms begrijp ik mensen niet meer zo goed. Aan bepaalde vriendinnen die "ongewild vrijgezel" zijn, laat ik toch ook geen superromantische vakantiefoto's van mij en mijn man zien? Je weet toch dat die mensen daar geen behoefte aan hebben?

Ach, zoals je kan lezen voel ik me soms als een rat in de val in bepaalde situaties. Ik blijf dan altijd vriendelijk en geïnteresseerd maar vanbinnen komt er nog een schepje frustratie bij. Ik wil echter niet gefrustreerd zijn. Ik wil gewoon mijn lieve, gelukkige zelf zijn.

Het hoofddoel van deze blog is je misschien nu al wat duidelijker. Ik wil ergens een plekje waar ik al mijn frustraties kwijt kan, waar niemand me kent en ik dus ook niemand kan kwetsen.
Op deze blog krijg ik het gevoel dat mijn strijd niet meer alleen gestreden hoeft te worden en dat is op zijn zachtst gezegd een heerlijk gevoel.

Bondige voorstelling

Ik ben Glenys,

Leeftijd: 31 jaar

Gestopt met de pil: september 2006

Probeert zwanger te worden sinds: juli 2007

Eerste onderzoeken vanaf: januari 2008

Eerste keer fertiliteitscentrum: juli 2008

Fertiliteitscentrum: Sint Augustinus te Wilrijk

Vaste gynaecoloog: Dr. Van Wiemeersch

Fertiliteitsgynaecoloog: Dr. Segal

Onderzoeken: bloedonderzoek, spermaonderzoek, laparoscopie

Resultaten: alles OK:

• perfecte cyclus en hormoonwaarden
• perfecte follikels (rond 20-24 mm)
• perfect doorgankelijke eileiders met een mini-spotje endometriose
• perfecte zwemmertjes (goede beweeglijkheid, goede morfologie, 118 miljoen stuks)
• perfecte eisprong
• perfecte FSH-waarde (6,5)
• perfect baarmoederslijm (9 mm)

Verdict: onverklaarbare onvruchtbaarheid

Vruchtbaarheidsbehandelingen:

• vier IUI's in natuurlijke cyclus
• vijfde IUI met stimulatie van menopur vanaf dag 8, pregnyl en utrogestan
• zesde IUI met stimulatie van menopur vanaf dag 4, pregnyl en utrogestan
• zevende IUI met stimulatie van menopur vanaf dag 4, pregnyl en utrogestan
  

Meeste gehate opmerking: "je mag er niet zoveel mee bezig zijn, het zal wel vanzelf komen"